Apartament nr 13

wnętrze mieszkania w przedwojennej kamienicy

Wnętrze zastane przed remontem było podzielone na małe wąskie pokoje. Właściwie nie było tam żadnych widocznych zachowanych starych i oryginalnych detali. Poprzedni właściciele zainwestowali w okna z PCV oraz wstawili stalowe wandaloodporne drzwi. Tylko wysokość pomieszczeń – ok. 3 m wskazywała, że mieszkanie może mieć jakąś historię do opowiedzenia.

Zrealizowaną ideą, było stworzenie “wrażenia przestrzeni” dzięki otwarciu pewnych fragmentów ścian. Pomogły w tym stalowe malowane proszkowo na czarno ramy, przez które obserwować można zmieniające się dzienne światło oraz cienie we wnętrzu, nie będąc osaczanym przez ściany

Przeprowadzono generalny remont. W projekcie, kluczową kwestią były użyte materiały. Specjalnie zrobiono tynki cementowo-wapienne odkrywając ich naturalne piękno (nie malowaliśmy i nie uzupełnialiśmy pęknięć, które powstają w wyniku utwardzania się tynku) tylko zaimpegnowano bezbarwnie.

Na podłodze w pokojach i salonie, została położona dębowa klepka. Posadzki w łazienkach i kuchni zostały pieczołowicie wykonane z lastriko na białym cemencie. Również blaty w kuchni zostały wykonane z lastriko. Zabudowy kuchenne zostały wykonane z czarnej proszkowo lakierowanej stali.

Dla dopełnienia historii, odtworzono możliwie wiele detali z pierwotnego wnętrza.

Wstawiono drewniane okna skrzynkowe oraz drewniane drzwi wejściowe wykonane na wzór oryginalnych istniejących w tym budynku. Do postawienia niektórych ścian użyto pozyskaną z rozbiórki sygnowaną cegłę. Kiedyś mieszkanie było ogrzewane piecami kaflowymi. Dla stworzenia klimatu podłączono klasyczną żeliwną kozę.